Asimilasyona zoraki zaman aşımı

Bulgaristan’da asimilasyon politikasının sorumlularına karşı açılan dava zaman aşımına uğradı… Ceza alan kimse yok! Yüksek Yargı Konseyi: Son uzatılan süre 18 Temmuz’da sona erdi. 31.01.1991'de başlatılan ve ‘bir numaralı dava’ olarak bilinen ve komünist dönemde Bulgaristan’daki Türklere karşı uygulanan asimilasyon politikasının sorumlularını yargılamak amacıyla açılan dava, aralarında komünist dönemin Devlet Başkanı Todor Jivkov’un da bulunduğu dönemin idarecilerine karşı açılmıştı. Yıllarca ‘delil yetersizliğinden ve hapislerde yatan Türklerin ifadeleri alınamaması’ nedeniyle karara bağlanamayan dava aşaması 18 Temmuz 2012 tarihinde süre aşımına uğradı.

Sonuç böyle olacağı belliydi. AP İnsan Hakları Komisyonları’nın kapılarını yıllarca aşındırmamıza rağmen oradan beklenen bağlayıcı karar bir türlü çıkmadı. Gerekçe ise Bulgaristan’da iç tüzük şartlarının tükenmediği olarak gösterildi. Müracaatlara rağmen Bulgaristan’da hiçbir mahkeme Asimilasyon politikasıyla ilgili bir davayı kabul etmedi. Askeri savcı ise asimilasyon politikasından zarar görenlerin eksiksiz ifadelerini istedi.

ZORUNLU SINIR DIŞI

Kanundaki maddelerden biri de tek bir kişinin bile ifadesinin alınamaması durumunda devlete karşı dava açılamamasıydı. Zarar gören aileler 1989 yılında zorunlu olarak sınır dışı edilmişti. Sınır dışı elden aileler dünyanın dört bir yanına dağıldı. Bulgaristan askeri savcısı bu koşullarda dava açılamayacağını iyi biliyordu. Bu yıl Bulgaristan Parlamentosu’nda komünist dönemde Müslümanlara ve Türklere karşı uygulanan asimilasyon politikasının kınandığı bir deklarasyon kabul edilmişti. Bulgaristan hükümeti sadece bir özür ile geçmişte Türklere ve Müslümanlara karşı işlendiği insanlık suçundan kurtulma çabaları içindedir. İnsanlığa işlenmiş suçlar hiç bir zaman zamanaşımına uğramaz. Yüz yıl öncesi geçen tarihi olaylardan sözde Ermeni soykırımı hala günceliğini koruyarak bazı ülkelerde inkâr yasası çıkarmaya kadar gidilebiliyor.

Yüksek Yargı Konseyi’nin delil yetersizliğinden ve hapislerde yatan Türklerin ifadeleri alınamamasını gerekçe göstererek zaman aşımı kararı alması adalet sistemin çalıştırılmadığının da bir göstergesidir.