Kadıköy’ün Kızları !

Soğuk bir İstanbul akşamı. Buna rağmen kadın ve çocuk taraftarlar yine yalnız bırakmadılar Fenerbahçe’yi. Bu ilk gelişleri de değildi Şükrü Saraçoğlu Stadı’na, Manisa maçından tecrübeliydiler. Sivas maçının da kadın ve çocuklara emanet olması, bir anlamda bunun adı seyircisiz oynama cezası. Sarı lacivert oje sürülmüş eller arasında, atkılar boyunlar da.  Şükrü Saraçoğlu Stadı’na giren kadınları, ekrana yapışmış bir şekilde izliyor ve yanlarında olamadığım için hayıflanıyorum. Takımı desteklemek adına biz İzmir’den gidemezken, Almanya’dan gelenleri, Sivas’tan gelenleri izliyor ve utanıyorum. Bir tanesi almış yanına 83 yaşındaki kayınvalidesini, maça gelmiş. Hatta “Keşke hep ceza verilse de daha çok maça gelebilsek” diyorlar. Bir tanesi Galatasaraylı eşine, selam yolluyor ekran aracılığıyla. Erkekler ise, eşlerini maça getirmişler “Gerekirse yemekleri de yaparız” ne olacak diyor ve dışarı da sabırla bekliyorlar. Sanki defile izler gibiyim. Seyircisiz oynama cezası ev sahibi futbolcular için şark hizmeti sayılıyordu önceleri. Şimdiler de ise, adeta bir cennet bana göre.  Erkekler traş bile olmadan maça gelirler ama kadınların ojeleri bile sarı lacivert, yüzleri de aynı renk ve adeta stat modası yaratmışlar. Fenerbahçe yönetimi ise, bayanlara jest olsun diye çay ve kahveye para almamış. Herhalde çaylar şirketten, goller Alex’ten diye dua etmiş olacaklar. Böyle giderse erkekler maça gidemeyecek benden söylemesi. Kadınların spora ilgi duyması çok güzel bir şey elbette. Ancak ceza olarak nitelendirilen bir olgunun içinde bulunmak nasıl bir “keyif” çözemedim.

CEZA DEĞİL TARAFTAR

“Ceza değil, taraftar” yazılı pankartlar, gerçekten herkes için öyle mi acaba? Bu arada futbolcuların kadın taraftarlar hakkında neler düşündüklerini öğrenecek ve sizlere yazacağım. Örneğin golleri çığlık çığlığa kutlamaları için ne cevap verecekler. Kadıköy’deki ambians için Alex, twetter hesabına şöyle yazmış. “Ben evde 3 kadınla baş edemiyorum, Allah rakibe sabır versin.” Elbette tribünler estetik, saha içi kolektif olunca, Saraçoğlu böyle şölen görmemiştir herhalde. Bu arada Alex’in ritmini de unutmayalım. Takımını ipten almanın ustası olarak öne çıktı. Netice olarak güzel, çekişmeli heyecanlı ve biraz da gürültülü olduğunu da kabul edelim. Ancak kazanan Fenerbahçe olması, susmak bilmeyen koroya teşekkür eden futbolculara belli ki ceza olmamış…