KORKMA!!!
Gazze’de Hastaneler bombalandı. Okullar bombalandı. Öğrencilerin tümü öldüğü için okullar dönem bitmeden kapandı. Bebekler emzik yerine kurşunla, bombayla tanıştı. Babalar çocuklarının parçalarını elleriyle topladı. Dünyanın en zalim milleti, dünyanın gözü önünde tarihin en acımasız eylemlerine devam etti. Tüm olanlar karşısında Türkiye korkmadı… Latin ülkeleri gibi az sayıda ülke korkmadı. Ama Tüm dünya halkı sokaklara dökülürken, Müslümanların ilk kıblesi Kudüs’te bunlar yaşanırken, Arap ülkeleri korktu. İnsan hakları savunucuları korktu. Korktu herkes…
Ben haksızlık karşısında durmazsam benden sonra kimse duramaz diyen Hz. Hüseyin korkmuyordu. Derisi yüzülen Türk edebiyatı şairi Aşık Seyyid Nesimi korkmuyordu. Ve “ben cihana sığmazam” diyordu. Düşman gemilerini görünce geldikleri gibi giderler diyen Rahmetle andığımız Atatürk korkmuyordu. doğu Türkistan'da yok edilen çocuklarda korkmuyordu... Gazze’de çocuklar da korkmuyordu Sadece kırgınlardı, üzgünlerdi. Biliyorlardı “Hasbinallahu ve nimel vekil” cümlesinin anlamını Bunu bilen, Allaha güvenen hiçbir şeyden korkmazdı… Ve çocukların gözlerinden Aliya İzzetbegoviç’in şu sözleri okunuyordu: “her şey bittiğinde hatırlayacağımız şey; düşmanlarımızın sözleri değil, dostlarımızın sessizliği olacaktır.
***
İnsan bazen de başarısız olmaktan korkar. Kaybetmekten korkar. Başarısız olduğu takdirde gerçekleştiremeyeceği hayallerinden korkar. Bu nedenle başarısız olma lüksü yoktur. Hep başarılı olmak zorundadır. Başarısızlıktan korkmak zorundadır. Bu anlamda korku bazen iyidir. Korkunun içinde umut vardır. Umutlarımızın gerçekleşmesi için korkmamız gerekir belki de. Ülke olarak da başarısız olmaktan korkmalıyız. Birbirimizi daha çok severek, kenetlenmezsek Eskisinden daha çok çalışarak başarılı olmazsak Kaybedeceğimizi bilmeli, anlamalıyız. Başarısız olmak durumumuz yoktur. Korkmaz ve başarısız olursak çocuklarımız korkabilir…
Korku… Biz nasıl korku içindeyiz Birisini sevince onu kaybetmekten mi? Sevdiğimizi kaybedince acı çekmekten mi korkuyoruz? Kırılmaktan mı korkuyoruz? yoksa tekrar kırılmaktan mı korkuyoruz? Alışmaktan mı korkuyoruz? Cenap Şahabettin’in dediği gibi sevdiğimizden mi korkuyoruz ? Yoksa korktuğumuzu mu seviyoruz? Yapıyorsak korkmuyor ya da korktuğumuz için yapmıyor muyuz? Korkuyor mu korkak mıyız? Ölümden mi korkuyoruz yoksa korktuğumuz için binlerce kez ölüyormuyuz? Hep tek başımıza olduğumuz için kimsenin yokluğundan korkmuyor muyuz? Başarısız olmaktan mı korkuyoruz? Korktuğumuz için hayatı hep dışarıdan mı izliyoruz? Yoksa korkmuyor korkuyor gibi mi görünüyoruz? Biz korkak mıyız? Yoksa korkulacak olan korkunun kendisi mi? Ez Cümle, Yol arkadaşı Allah olanlardan, korkusuzlardan eylesin…
Not: Aşık Nesimi’nin Mezarı Gaziantep Aktoprak köyündedir.