Mutluluk, Aristoteles’e göre ,  yaşamın biricik amaci ve ona  göre mutluluk tek başına ulaşabileceğimiz bir duygu degildir. Bilakis  sosyal yaşam içerisinde elde edilebilecek bir durumdur. O sebeple kapitalist toplum yaşamında insanoğlunun bencillesmesi ve bireysellleşmesi  bireyin  mutlu olamayışının  sebebidir .

Aslinda mutluluk ayaklarimiz yere basarken uçma hissini tatmaktır. Bazen de mutluluk hedeflerimiz ve onlara ulaşmaktır. Bir söz vardır “Gideceği limanı bilmeyen gemiye hiç bir rüzgardan fayda yoktur ” mutlu olmamız biraz da kendimize bağlıdır.

Mutluluk, genellikle huzur duygusu ile karıştırılan bir kavramdir. Ama mutluluk huzurdan önce gelir. Aslında surekliliği olmayan bir duygudur. Kaybedilen çok değerli bir şeyin  hiç ummadığınız bir anda aniden bulunmasi gibi. Ziyadesi ile bir o kadar da ulaşılmasi zor  ve uzak bir olgudur. Onu arayıp bulmak vede elde tutmak çok mümkün olmadığı gibi, ne zaman ne şekilde başlayacağını da malesef bilemiyoruz.

Edip Cansever’i dinliyoruz kabuklarımız yaralı “Bir mutluluk yok mu her çelişkide”  ve “Zamanlar geçtikçe neden mutluluk mahsunluk oluyor  fotoğraflarda”   diye ölümü düşündükçe  varlığına insanın inanası gelmeyen bir olgu. Uçan bir kuşun kanat çırpınışlarında hissettigi duygu kadar hiç uçmadiysan anlayamazsın ve düşen bir yağmur damlası degilsen,  toprakla dahi  buluşamazsın.  Hele hayattan tad almasını beceremiyorsan hiç bir zaman hissedemeyecegin o yüce his.

Mutluluğun, servete  nazaran şu avantajı vardır. Kimse onu ödünç almaya  kalkışamaz.

Insanlar  hayattaki tüm istediklerine ulaştıktan sonra ise mutlu olamazlar. Sunay Akın ın deyimi ile ” Ne garip şey şu mutluluk, gitti mi gider, çağırsam gelmez, gelse de kalmaz, kalsa da yetmez.”  O yüzdendir ki mutlu olmaktan korkan birini aşka ikna edemezsin. Özdemir Asaf ın bakış açısına göre  ” Mutluluğun gözü kördür, yalnızlık sağır. Ondandır biri tökezyeyerek yürür, öbürü uykusunda bile bağırır.”

Çok küçük şeylerle mutlu  olabilen bir insan gibi, sadece  sahip olduklarını düşünüp onlarla mutlu olun. Mutluluk varacağımız bir nokta degil,  bir yaşam biçimidir ve bize kendimizden  başka hiç bir şey mutluluk getiremez. Hayattan çok fazla mutluluk beklemek insanı çoğu  zaman mutsuz yapiyor.  Hayatta bazen şansımız yaver gider ve mutluluk karşımıza çıkar  ama onu farkedebilmeyi  bilmekle elde edilir. Farkedin.

Albert Camus ”un söylemi ile ” Mutluluk bir yerde ve her yerde,  hic bir sey beklemeden  dünyayı, insanları sevmektir.”   Benim hayatıma dair  her zaman yaptığım tam anlamı ile budur. O bir büyüdür. Tılsımı bozmamak koşulu ile sevin.   Mutluluk şükretmektir. Bir çiçektir,  bastığın yerde bitmez, ama kendi izdüşümü ve  ilâhi adalet  ile  biten o narin çiçegin üstüne de kör misali özensizce basıp kendi ellerimiz ile  öldürmemek gerekir. Son olarak Mevlana ‘dan bir söz  ile noktalıyorum. ” Mutlu olmak istiyorsan gururu bırak. Gönüller almaya bak .” Sevgilerimle.