Ses Gür Çıkınca Herkes Dinler !

Bu tepkisizliğiniz sinirlerimi bozuyor.
Hayat sadece Balkan havaları dinleyip bir iki kadeh atmak,mangal yapmak ve sığ sohbetler etmek mi ?
Çevrenizde olan bitenlere hiç bakmayıp ya da bakıp görmemezlikten gelip,sadece kendinizi ayakta tutmaya çalışmak mı?
Düşene dönüp bakmamak mı hayat? Ya da sohbet arasına sıkıştırmak mı nasıl düştüğünü ? Belki bir tekme de atmak !
Anlayın artık ! Birilerinin çobanınız olduğunun, o çobanlara semerlerinizi kendi ellerinizle verdiğinizin, verdikten sonra da ne denirse yaptığınızın farkına varın.
Çevrenizdeki insanların zayıflıklarına, sorunlarına, problemlerine bakıp bundan keyif almayı bırakın. Problemlerini çözmeye çalışın onların ve onların da sizin problemlerinizi çözmekle yükümlü olduğunu öğretin onlara.
Allah için, sosyal sorumluluk için, kardeşlik için, Türklük için ve her neye çok değer veriyorsanız onun için bunu yapmakla sorumlusunuz.
Kaybediyorsunuz!  Ekonomik gücünüzü, kültürünüzü, geleneklerinizi basit çıkarlarınız uğruna kaybediyorsunuz. Allah’tan başka güçlere kul oluyorsunuz. Dönün bakın kendinize.
Sessizliğin meşhur sesi yoktur. Sessizlik, sessizliktir. Tepkisizlik, ders vermez kimseye. Tepkisizlik, boyun eğmedir.
Gurur duyarak kendimle, sizler adına bağırıyorum gücüm yettiğince. Sizin de bas bas bağıracağınız günü sabırla bekliyorum. Kaybettiğiniz, kirletilen topraklarınız için, soyu kurutulmaya çalışılan ecdadınız için, dinimiz ve imanımız için, aileniz için, kendiniz için bir şeyler söyleyin artık. “Kimse dinlemez” demeyin.
Ses gür çıkınca herkes dinler…!!!
Bugün Bulgaristan Türkleri’nin mücadelesinin efsane ismi Nuri Turgut ADALI’nın bir şiirini paylaşmak istiyorum sizlerle;
Dokunma diyorlar suya sabuna.
Bakma etrafına, gir sen kabına.
Başkaları için ağlayan gözler,
Her yerde tüm hakkı savunan sözler,
Yıldırım kesilir üstüne döner.
Bu zulmette bakma olmaya fener !
Fırtınalar kopar hep söndürürler,
Hakkı haykıranı her an döğerler.
Az mı dayak yedik bu yüzden gafil ?
Bir ömür boyu hep sen kaldın cahil !
Aç gözünü artık yeter bu uyku,
Ara şu felekte sakin bir kuytu !
Gizlice orada ör çorabını.
Yeter artık kapat şu HAK babını !
O yoldan gidenler hep harap oldu.
Yaz bile gelmeden gülleri soldu.
Nasibini al sen şu cennet dünyadan,
Yeter bahsetme şu bomboş hülyadan.
Hayaller, emeller, hem çoktan öldü,
Senden evvel onlar kabre gömüldü !
Aldandın, aldattın sen etrafını,
Kederle doldurdun her tarafını.
Yakınlara miras kaldı kederler,
Hakkı savunana “bir deli” derler.

Ko kalayım değilim pişman,
Bence delilerde kalmıştır iman…
Ne kadar istesem olamam VELİ,
Vahşi kalmaktan olayım deli…

Allah rahmet eylesin…

Barış KOŞUCU