Dile kolay, 73 yıllık bir hayat arkadaşlığı.

Edinburg Dükü Prens Philip için düzenlenen törende gözler Kraliçe Elisabeth’deydi elbette..

Aşkı, mutluluğu, iyiyi – kötüyü çok çok aşan paylaşımlar..

Savaşların, çatışmaların,  mutluluk ve mutsuzlukların bir araya geldiği süreçlerde tarihe tanıklıklar..

Hem de ne özel bilgilerle..

Ne özel anılarla..

İkinci Dünya savaşı, bölgesel çatışmalar, ekonomik krizler, aile içi sorunlar, sevgi ve ihanetler, dışlanmışlık  ve kabullenilmemişlikler, dünyanın sevgilisi Lady Diana’nın esrarengiz ölümü, Avrupa ile bütünleşme ve kopuş, İrlanda’da ayrılıkçı hareketler, patlayan bombalar, şan, şöhret..

Ve adalet.. Zaman zaman Demokles’in kılıcı gibi bir yerlerde sallanan..

Kraliçe Elisabeth ve Prens Philip’in 1971 yılındaki Türkiye ziyaretlerini hatırlamıyorum..

Ama 2008’de bazı toplantılara tanıklık ettim. 3-4 gün dünya basınını da meşgul etmişti. Yaşamındaki değişimde Komutan babası nedeniyle ulu önder Atatürk’ün dokunuşları olan Prens Philip de, Kraliçe Elisabeth de Ata’mızla ilgili güzel şeyler söylemişlerdi;

‘Modern tarihin en büyük şahsiyetlerinden biri olan Mustafa Kemal Atatürk’e saygı sunmak, onurdur..’..

O gün de, bugün de şöyle düşünürüm; tarihte var olmak değildir önemli olan tarihe not düşmektir, bazen tarih yazmaktır..

Atatürk, bunu başardığı için liderdir, devlet adamıdır, önderdir..

Ve çağdaştır.

Prens Philip anıları, başardıkları, yapamadıkları, aldıkları ve verdikleri ile tamamladı bir Kraliyet sürecini..

Tarih bir çok  şey anlatacaktır. Sevildi, sevilmedi.. Yalnızdı..

Yalnızlık bir kader mi yoksa? Ya da keder mi?

Zengin inanç dünyamız bize aslında ayrılıklarla ilgili anlamlı ipuçları vermiyor mu;

‘Allah kuluna yeter’..

İyi, yapıcı, çalışkan, yardımsever, sevgi ve saygı dolu oldukça..

Ya da.. Yalnızlık!

Herkes kendi tercihini yaşar..

* Gazeteci – Yazar – Akademisyen

* Çalışma ve Sosyal Güvenlik e. Bakanı