İyisiyle kötüsüyle bir yılı daha geride bıraktık. 2020’ye hoş geldin dedik.

Her yeni yıldönümü aynı zamanda bir muhasebe dönemidir.

Avrupalı Türk topumu olarak geçen yılda neler yaşadık? Bir yıl nasıl geçti? Nelere sevindik, nelere üzüldük?

Şöyle bir baktığımda aslında arkamızda bıraktığımız yılda yüzümüzü güldüren olayların ne kadar nadir yaşandığı görüyorum.

Avrupalı Türk toplumu olarak yine ayrımcılık, dışlanmışlık, istenmeme, çekememezlik gibi bir yığın sorunla karşı karşıya kaldık.

Camilerimiz, lokallerimiz, toplanma alanlarımız kundaklandı, tahrip edildi, kirletildi.

Gençlerimiz isimlerinden dolayı meslek yerleri bulamadı, aileler sadece Türk oldukları için kiralık ev bulmakta yine zorlandılar.

Irkçı zihniyet 2019’da da kendini hissettirdi.

Ama biz yılmadık. Almanya’da çoğunluk toplumunun demokratik, çağdaş ve hümanist eğilimi cesaretimizi artırıyor.

Almanya ekonomisine olan katkımızın verdiği özgüvenle tüm olumsuzlukları aşıp, yeni ülkemizde onurlu, haysiyetli bireyler olarak varlığımızı sürdüreceğiz.

Almanya’yı, Türk ve Müslüman kökenimizin bize verdiği iman gücüyle seviyoruz.

Dileğimiz ve beklentimiz, bizi olduğumuz gibi kabul eden çoğulcu toplumdaki bireylerin sayılarının artması.

Almanya’daki siyasilerden Türkiyemiz ile olan ilişkilerini yeniden gözden geçirmelerini bekliyoruz. Berlin ve Ankara arasında yaşanan sıkıntıların Almanya’daki Türk toplumunu derinden sarstığını unutmasınlar. Bizim iki ülkemiz var ve biz ikisini de bağırımıza basıyoruz.

Önümüzdeki yıl CDU-SPD koalisyonunun dağılması ve erken seçime gidilmesi ihtimali sözkonusu. Böyle bir durumda Türkiye’nin iç siyasi malzeme olarak istismar edilmesinden endişe ediyorum. Umarım endişemi haklı çıkaracak soğuk rüzgarlara, fırtınalara maruz kalmayız. Umarım iki kardeş ülke yeniden kenetlenir.

Bu vesileyle şimdiden tüm okurlarımıza mutlu bir yeni yıl diliyorum.