Balkan fıkraları ve Mizah öyküleri

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

ÇEK-AY

Manisa’da hemşerilerimizin gözde mesleği inşaatçılıktır. Babadan miras kalan bu meslek yıllar boyu sürdürülmeye çalışılmaktadır. İnşaatların birinde geçen ve Makedonca anlamı “bekle” olan ” çekay” ile ilgili güzel bir anıyı sizlerle paylaşmak istiyorum. Daha önceki fıkra ve hikayelerimizde sıklıkla ifade ettiğim gibi, yıllar önce büyüklerimizin en büyük problemlerinden birisi dil problemi olmuştur. Belirli aralıklarla devam eden göçler sonrası Türkçeyi öğrenme noktasında zamana ihtiyaç duyan hemşerilerimiz arasında günlük olaylar karşısında zamanla yüzümüzde tebessüm uyandıran komik hikayelere de konu olmuşlardır.

İşte size bir güzel tatlı anı daha…

Makedonya’dan en son göç eden ailelerden olan Bekir, yakınlarının çoğunlukla çalıştığı bir inşaatta işe başlar. İnşaat büyüktür. 10’ncu katın betonu atılmış, kolon ve duvarlar için asansör ile 10. kat’a malzeme çekeceklerdir. Bekir Usta aşağıda malzemeleri doldurur doldurmaz, yukarıdaki Asansörcü’ye bağırarak ” Ayde doldi Çeekkk ” diye seslenir. Bir süre geçtikten sonra malzemeyi asansör kovasına dolduran Bekir usta, kovanın emniyet kapağını kapatmakta zorlanır. 10. katta asansörü kullanan Tahir ağa, aşağıdaki durumu net göremediği için Bekir ustaya seslenir.

-Bekir kova doldi mi? Çekeyim mi?

Bekir usta, kovanın emniyet kapağı ile uğraşırken yukarıya çekme, bekle anlamında Makedonca ” ÇEKAY ” der.

Çekay’ı çek diye anlayan bizim Tahir Ağa, asansörü çalıştırır. Heyecanla asansör kovasına sarılan Bekir usta, asansör kovası ile birlikte 10. kata kadar çıkar.

Bekir usta’yı karşısında gören Tahir Aga:

-More sen araysin burada? Oynama zamani deyil, deyip, Bekir Usta’yı asansör ile tekrar 10. kattan aşağı indirir ve seslenir.

-More Bekir indin mi? bak Asansörü tekrar yukari çekiymmm….

SON-ER

Bizimkilerden Bayram Ağa’nın oğlu İlker askere çağrılır. Havacı olarak Kütahya Hava Er Eğitim Komutanlığı’nın yolunu tutar.

İlk günleri askeri eğitim, dersler ile geçer. Kısa bir süre askeri birliği denetim için Ankara’dan büyük komutanlar gelir.

Bölük bölük gezerken sıra bizim İlker’in bulunduğu bölüğe gelir.

Bölük komutanı içtimada sorun olmasın diye bölük çavuşunun vermiş olduğu içtima listesini tek tek kontrol eder ve bölükteki askerleri saymaya başlar. En sona gelmiştir. Bizim Bayram Ağa’nın oğluna sorar.

-Asker

-Emret komutanım.

-Buradaki Soner sen misin?

-Hayır komutanım. Ben İlker’im

Komutan:

-Madem ki sen İlker’sin ne işin var sonda. Haydi çabuk yer değiştir ilk başa geç.

FAHRİ TRAFİK POLİSİ SADIK AGA 

Bundan 5 yıl kadar önce kaybettiğimiz Sadık Aga, Manisa Rumelili hemşerilerimiz arasında gerek kişiliği, gereksi neşeli yönü ile çok sevilen değerli bir büyüğümüzdü. Mekânı cennet olsun diyor ve ondan bugüne kalan Manisa’nın en hareketli caddelerinde bir trafik polisi ile yaşamış olduğu olayı sizlerle paylaşmak istiyorum. Almanya emeklisi olan Sadık Aga, resmi bir iş için çarşının yolunu tutar. İşi bitince evine dönmek üzere yola koyulur. Çarşının en işlek caddelerinde yürürken kırmızı ışığa yakalanır. Yolun kenarında da trafik akışını kontrol etmek için bir de trafik polisi bulunmaktadır. Buna rağmen bazı yayalar Trafik polisi ve kırmızı ışığa aldırmadan karşıya geçmeye çalışırken bizim Sadık Aga sinirlenerek bağırır:

-Abe (h)ayvanlar. Gürmez misinız. Kırmizi işik yaniyy. Alamanya’da küpekler bile kırmızı yaninca duruyoo. Siz unlardan de beter olmuşsuniz. Yaziklar olsun epinize…

Sadık Aga’nın bu çıkışı karşısında bütün yayalar yeşil ışığın yanmasını beklemek zorunda kalmışlardır. Yeşil ışık yanıp Sadık Aga tam siniri geçmemiş halde karşıya geçerken trafik polisi yanına gelir.

-Amca sen her gün buraya gelsene. Bak yanda lokanta var çay ocağı var. Yemekler çaylar hepsi benden. Ben iki haftadır buradayım. Ne kadar düdük çaldıysam, ne kadar bağırdıysam bir türlü bunlarla baş edemedim. Senden Allah razı olsun der.