Balkanlardan Gülümseten Kareler

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

TUVALET DOLU 

Rumelili Saffet Aga, iş icabı çıkmış olduğu il dışından yorgun olarak evine dönmektedir. Yolda abur cubur bir şeyler atıştırmış olmalı ki, şiddetli bir şekilde karın ağrısı başlamıştır. Otobüs şehir garajına girer girmez koşarak tuvaletin yolunu tutar. Tuvalete girer girmesine de, karın ağrısı olduğundan bir türlü dışarıya çıkmak bilmez. Sırada bekleyenlerden birisi tuvaletin kapısına şiddetli bir şekilde vurur. İçeriden Saffet Aga seslenir ” Öhhüüü ”

Sırada bekleyen kişi kısa bir süre sonra bu kez daha kuvvetli bir şekilde kapıya vurur.

“Güm güm gümmm”

İçerideki Saffet Aga yine ” Öhhüü dedik bre anlamaymisin”

Sıradaki kişi ” Bırak öksürmeyi de adam gibi cevap ver” der.

Saffet aga dayanamaz ve içeriden bağırarak şöyle seslenir.

“Abe Volu, bi saattir üksüreyim duymeymisın. Tuvalet Dolu 

   Volu: Makedonca: Öküz

ÇAKAL  

Recep Aga, Manisa Rumeli camiasının çok sevilen müteahhitlerinden biridir. Çalışkanlığının yanında kendine has konuşma şivesi ile de camianın gönlünü fethetmeyi bilmiştir. Recep Aga bir gün İzmir Eski Foça’da yazlık inşaatı için anlaşma yapmıştır. Anlaşma ve işlemler biter bitmez inşaatın kara binasına başlanır. 1. kat betonu atılacağından çimento siparişi için Manisa’daki anlaşmalı olduğu firmayı arar. Çakıl içinde Manisa’nın Turgutlu ilçesinde yeni anlaşmış olduğu nakliye ve kum ocağı sahibi Şeref’i arar.

-Şeref: Yaran akşama kadar Foça’ye 3 kamyon çakıl gönder diyeceğine dili sürçerek ” 3 kamyon Çakal günderesın” der.

Kum ocağı sahibi Şeref şaşırmıştır.

-Ya Recep Agacım Foça’da 3 kamyon çakal ile ne yapacaksın?

Beton atacaiz, betonnnn….

Turgutlulu kum ocağı sahibi Şeref bu konuşmalardan bir anlam çıkaramaz ama

yine de Recep Aga’ya şöyle cevap verir.

-Recep Aga. Senin için Turgutlu’da tanıdığım bütün eş dost kim varsa herkese söylerim. Mahallede, köylerde kimde ne kadar Çakal varsa bulduklarımı sana getiririm. Ama 3 Kamyon ÇAKAL bulacağımı sanmıyorum” der.

PASAPORT

Manisa Rekalar bölgesinden bir hemşerimiz Almanya’daki eşinin yanına gitmek isteyen kaynanasına pasaport çıkarmak için Manisa Emniyet Müdürlüğüne müracaat eder. Görevli memur tüm evrakları kontrol eder. Pasaport bilgileri kaydı için bizim hemşeriye dönerek:

-Kayınvalidenizin adı nedir?

Bizim hemşeri kaynanasının adını heyecandan olsa gerek hatırlayamaz ama, görevli memura ” Mehmediça” der.

Pasaport şubesindeki görevli polis memuru şaşırarak:

-Kayınvalidenizin adı Mehmediça mı?

Yok Memur bey, Kaynanamın ismini hatirlayamadım. Biz Makedonya güçmeniyız. Kayınpederimin adi Mehmet. Biz evde kaynanaya genellikle ” Mehmediça ” diye sesleniriz. Eğer oluyorsa üle yazın” der.

Mehmediça: Mehmet’in hanımı.

ÇARŞIDAKİ HESAP EVE UYMAZ

Almanya’dan senelik izne gelen Jirovniça’lı bir teyzemiz, Manisa’nın en büyük pazarı olan ” Perşembe pazarına” alışverişe gider. Çocuklarına penye ve triko türü ürünler almak için bir süre tezgâhları gezer. Bir tezgâhta kendisine uygun fiyata penye bulur! İki tanesini seçer ve satın almak ister ve hemen pazarlığa başlar.

-More bunları ne ka veriysınız?

-Abla tanesi 5 lira.

-Oooo. çok paree…Biraz indirim yap bakaym. İki tana alaym…

-Abla iki tanesi 10 lira. Sudan ucuz. Daha aşağısı kurtarmaz.

Bizim gurbetçi teyzemiz inatçı mı inatçı:

-Ayde çuk konişma. Al şu 20 lirayi sar şunlari…

Pazarcı şaşırmıştır:

-Ablacım 20 lira çok. İkisi için 10 lira yeter.

-Ya ikisini veriysin 20 lira. Ya da iç birini almam. Ona göre.

Pazarcı ne yapsın. Çaresiz penyeleri paket yapar ve bizim gurbetçi teyzeyi uğurlar. Akşam vakti yaklaşmak üzere teyzemiz pazardan evine anca dönmüştür. Eve erken gelen eşine dönerek:

-More Çovek ( adam ) Bugin pazardan turinlara iki tane uciz penya aldim.

-Kaça aldin mori?

-Vallayi pazarci ikisini tutturdi on lira on lira diye… Pazarlik yaptim. Zornen ikisini yirmi liraye aldım. Nasi beyendin mi?

-Abe Kari senin paraden aberin yok mi? 20 liraynen sen dürt tane penya alirdin…

Bizim Jirovniçalı teyzemiz büyük şaşkınlık içinde:

” NE BASTAY MORE ” der.

NE BASTAY: Saçmalama