Grafik tasarımcılığı bırakarak başladığı ahşap oymacılıkta eserlerini yurt dışına gönderiyor

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

AA

BURSA (AA) – Doğu Karadeniz’de doğup büyüyen, çocukluğunda ve gençliğinde babasının yanında her türlü işte çalışarak deneyim edinen 50 yaşındaki Yalçın, arkadaşlarıyla gittiği bir kampta ahşap oymacılığa yatkınlığını fark etti.

Yalçın, 23 yıl grafik dizayncı olarak çalıştıktan sonra kurumsal iş hayatını geride bırakıp yalnızca ahşap oyma yaparak hayatını sürdürmeye karar verdi.

Zamanla kendini geliştiren ve markasını oluşturan Yalçın, yaptığı kaşık, çatal, bardak, kase, kesme tahtası, oyuncak, baston, avcı bıçağı, mutfak bıçağı, balta, ahşap oyma yapanlar için aletler, bıçak kılıfı, Uzak Doğu sporları aikido ya da kendo ile uğraşanlar için “bokken” ve “co”, yöresel oyunlarda kullanılan “tongurdaklı kaşık”, mücevher kutusu üzere eserleri yurt içi ve yurt dışına gönderiyor.

Atölyesinde eserin evvel bilgisayarda çizimlerini yapan Yalçın, ham malzemeyi çeşitli etaplardan geçirerek işleyip son halini veriyor.

“Bu işe tutkuyla bağlandım”

Hüseyin Yalçın, AA muhabirine, doğduğu köyden 18 yaşına ayrılıp üniversite eğitimi aldığını ve grafik tasarımı alanında çalıştığını söyledi.

Kendi işinin işvereni olmasına karşın mesleğini 4 yıl evvel bıraktığını belirten Yalçın, “Kampta tesadüfen ahşap kaşık oymayla başladı her şey. Ondan sonra yapabildiğimi gördüm. Kaşık oymaya başladım, akabinde ahşap bardak oymayla devam ettim. Derken bir anda kendimi ahşap oyma işlerinin içinde buldum ve bu işe tutkuyla bağlandım.” dedi.

Yalçın, köyde ağaç kesen, balta bileyen, su borularını tamir eden, saç tıraşı yapan, inşaat işleriyle uğraşan zanaatkar bir babanın oğlu olarak başladığı ahşap oymacılıkta, grafik tasarımcılığın avantajını kullanarak logosunu tasarladığını, web sitesi hazırladığını, eserlerinin fotoğraflarını çektiğini anlattı.

Pazarlama sorunu yaşamadığını, en fazla ihracatı ABD’ye ve Avrupa ülkelerine yaptığını lisana getiren Yalçın, “El üretimi eserler dünyada her vakit istek görüyor zira onu yapan ustanın emeği, göz parıltısı, teri vardır. Alan kişi de buna çok kıymet verir ve bunu düşünerek alır. O eseri öteki bütün fabrikasyon eserlerden farklı bir yere koyar. Bir gün tahminen çocuğuna bırakma kanısı vardır. El üretimi eser eskimez, her gün daha çok kıymetlenir.” diye konuştu.

ABD’deki bir müzisyene yöresel “tongurdaklı kaşık” sattı

Yalçın, eserlerini satın alanlarla ortalarında bağ oluştuğunu tabir etti.

Alaska’da yaşayan bir müşterisinin kuksa ile buzların üzerinde çektirdiği fotoğrafı kendisine gönderdiğini aktaran Yalçın, kelamlarını şöyle sürdürdü:

“Bir gün yeniden Amerika’daki bir müzisyen benden tongurdaklı kaşık yapmamı istedi. Sapları olağandan uzun olacak halde, farklı uzunluklarda tongurdaklı kaşıklar istedi. Müzik yaparken onları müzik aleti olarak kullanmak istediğini söyledi. Yaptım, çok mutlu kaldı. Ortadan birkaç sene geçti. Benden tekrar o kaşıklardan istedi ve pandemide yaşadıklarından bahsetti. Rahatsızlandığını, korona olduğunu ve o devirde müziğin ona çok yardımcı olduğunu, kaşıkları kullandığını söyledi. Onun için tekrar tekrar teşekkür etti ve ikinci defa sipariş verdi.”

Kurumsal hayatın insanı çok yorduğunu vurgulayan Yalçın, ahşap oymacılıkla tanıştığında bu işin kendisine uygun olduğunu hissettiğini belirtti.

Atölyesinde kendisini asla yorgun hissetmediğini lisana getiren Yalçın, “Sanki bir evimden çıkıp öbür konutuma geliyormuşum üzereyim. Bir işi severek yapıyorsanız o iş, sizi fizikî olarak yorsa da ruhen katiyen yormuyor, tam bilakis sizi motive ediyor, size güç veriyor. Daha uygununu yapmak için çalışıyorsunuz, konuta de keyifli gidiyorsunuz. Bütün hayatınızı olumlu manada etkiliyor.” sözünü kullandı.

Muhabir: Büşra Parıltı Yılmaz