0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

AA

İSTANBUL (AA) – Müzisyen, kelam müellifi, oyuncu ve aktivist Kazım Koyuncu, vefatının 19. yılında anılıyor.

Resmi doğum tarihi nüfusa geç kaydedilmesinden ötürü 10 Mayıs 1972 olsa da 7 Kasım 1971’de doğan Koyuncu, Cavit Bey ve Hüsniye Hanım’ın 6 çocuğundan beşincisi olarak Artvin’in Hopa ilçesine bağlı Yeşilköy’de dünyaya geldi.

Çocukluğunda babaannesinden masallar, “Kemençeci Yaşar” lakabıyla tanınan Yaşar Turna’dan türküler dinleyerek büyüyen Koyuncu’nun babası Hopa’da bakkallık ve berberlik yaparak ailesinin geçimini sağladı.

Koyuncu, çocukluk günlerine dair yaptığı bir açıklamada, “Kitap okuyan babamdan kaynaklı olarak, başka çocuklardan farklı oldum.” diyerek, babasının özelliklerinin kendisine yansımasını söz etmişti.

Babasının aldığı mandolinle müziğe başladı

Müziğe ortaokuldayken babasının aldığı mandolinle başlayan sanatçı, 1989’da köyünden ayrılarak, İstanbul Üniversitesi Kamu İdaresi Kısmı’nda eğitimine devam etti.

Kazım Koyuncu, üniversite yıllarında müzik çalışmalarına tartı verirken, 1992’de Ali Enver ile “Dinmeyen” müzik kümesini kurarak birinci profesyonel çalışmalarına imza attı.

Okulu bırakarak yalnızca müzik yapmaya karar veren Koyuncu, bir devir tiyatro oyunlarına müzik hazırladı, Karadeniz müziğini rock müzikle birleştirip kendi stilini oluşturdu. Arkadaşlarıyla “Zuğaşi Berepe” kümesini kuran sanatçı hem yeni kümesiyle hem de “Dinmeyen” kümesiyle çalıştı.

Grubuyla birinci albümü “Va Mişkunan”ı (Bilmiyoruz) 1995’te yayınlayan ve yeni biçimiyle müzikseverlerin beğenisini kazanan sanatçı, Dinmeyen kümesiyle 1996’da “Sisler Duvarı” albümünü, Zuğaşi Berepe ile 1999’da “İgzas” isimli ikinci albümü müzikseverlerle buluşturdu.

“Dido” 2001’de müzikseverlerle buluştu

Karadeniz müziğinin sert ve duygusal yapısını yapıtlarına taşıyan Koyuncu’nun, “Dido” isimli müziğinin da yer aldığı birinci ferdî albümü “Viya!”, 2001’de müzik marketlerde yerini aldı.

“Gülbeyaz” dizisinin müziklerini yapmaya başladığı 2002’de daha çok tanınan ve konser programları da artan sanatçı, 2004’te ikinci solo albümü “Hayde”yi çıkardı.

Albümlerinde Türkçenin yanı sıra Hemşince, Lazca ve Gürcüce yapıtlara de yer veren Koyuncu’ya 2004’te kanser teşhisi konuldu.

Doktorların fazla yorulmaması gerektiğini söylemesine karşın konserlerine devam eden ve son konserini 4 Şubat 2005’te Taksim’deki Yeni Melek Şov Merkezi’nde veren Koyuncu’nun “Ha kanser ha konser” sözleri akıllarda kaldı.

“Şair Ceketli Çocuk” olarak tanındı

Türkiye’nin her bölgesinde ve yurt dışında da ağır hayran kitlesine sahip olan ve “Şair Ceketli Çocuk” olarak da tanınan sanatçı, bir açıklamasında, “Çocukken şiirle hoş oynuyordum. Şairlerle çok uğraşıyordum. Bir ceket yaptırmak istedim o vakitler, İstanbul’a gelirken, şair ceketi…” sözlerini kullanmıştı.

Sanatçı Koyuncu, verdiği bir röportajda her şeyin gençken yapılabileceğine inandığını belirterek, şunları anlatmıştı:

“Belirli bir yaştan sonra, hayatla teğe bir ilişki içerisine girdikten sonra o hayata bir şey katamayacağımızı düşüyorum. Bu biraz ağır bir konuşma olabilir lakin askerliğini bitirmiş, evlenmiş, çocuk sahibi olmuş, çalışan bir insan risk almaz. Çok bağımsız çok acayip fikirler kurup onların peşinden gitmez. Meğer hayatı bir ileriye götüren şey hayallerimiz. Hayallerimizi gerçekleştiren şey ise yüreğimiz. Gençken insan gözü pek olabiliyor. Ben onların hayatını çok önemsiyorum. Zira hayat oradan yeni bir biçim alabilir. Onların fikirlerinden, yanlışlarından ve doğrularından hayat bir yere ulaşabilir. Yetişkinlerin doğrularıyla gençlerin yanlışları ortasında çok büyük bir fark yok yani en makûs olasılıkla yetişkinlerin yaptıkları doğrular kadar kıymetlidir, gençlerin yanlışları.”

Koyuncu, 25 Haziran 2005’te tedavi gördüğü hastanede 33 yaşındayken hayatını kaybetti. Cenazesi dünyaya geldiği Yeşilköy’deki köy mezarlığına defnedildi.

Paluri Dilek Kal Demirçi, Koyuncu’nun vefatının akabinde sanatkarla birinci müsabakasından son ana kadar süren dostluğunu anlattığı “Şair Ceketli Çocuk: Kazım” kitabını yazdı.

Muhabir: Ahmet Esad Şani