0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

1

Ben her yerde söylerim; ”Kolay değildir, göçe zorlandığınız ülkede TÜRK,

Anavatan diye göç edip geldiğiniz ülkede GÖÇMEN olarak yaşamak” .

Türkiye’de Türk olmak, ben Türküm demek kolay. Fakat, Rumeli’de Türklüğü ve İslam’ı yaşamak öyle sanıldığı kadar kolay değildir. Osmanlı Devleti’nin Makedonya topraklarını terk ettiği 1912 yılından günümüze kadar geçen 100 yıllık zaman diliminde, egemen ülke tarafından sistemli bir şekilde uygulanan baskı ve asimilasyonlar neticesinde özellikle dağlık bölgelerde yaşayan,

Kumanlar’ın ve Osmanlı’nın torunlarına Anadilleri Türkçe unutturulmuş ve Makedonca dilini konuşmaları dayatılmıştır. Özde Türk olan ” TÜRKBAŞ ” kardeşlerimiz, yaşadıkları bölgelerde Pomak – Torbeş ve Makedon Müslümanlar olarak tarif edilmişler, bu nedenle Anadilleri Türkçe’ye 100 yıldır özlem duygularıyla hasret bırakılmışlardır. Bizler, Anavatan Türkiye’ye göç ederek Türkçe’mize kavuştuk. Türkçeyi öğrendik. Fakat geride kalan kardeşlerimiz bırakın Türkçe konuşmayı, biz Türküz demeye bile cesaret edemez iken türlü hakaretlere maruz kalan kardeşlerimiz Türkçe konuşmaya duydukları özlemi 100 yıl sonra gerçekleştirmenin gururunu yaşadılar ve yaşattılar ..

Nerede biliyor musunuz ? Makedonya’nın Kırçova ( Kiçevo ) Şehrinin,

PLASNİTSA ve LİSİÇANİ beldelerinde. Bu iki belde, Debre-Jupa Belediyesi’nden başka Türk nüfusunun en yoğun yaşadığı beldelerdir.

Plasnitsa Belediyesi’nde yaklaşık 6 bin civarında Türk yaşamaktadır .

Makedonca ve Türkçe olmak üzere iki dilli hizmet vermesi gereken

Plasnitsa Belediyesi parasızlık yüzünden Türkçe tercüman çalıştıramamaktadır.

Beldede Türkçe konuşabilenlerin sayısı oldukça azdır. Ankara -Keçiören Belediyesi ile kardeş belediye olmasına rağmen, ikili ilişkiler maalesef istenilen düzeyde gelişmemiştir. Türkiye’mizin değerli Belediye Başkanları; Lütfen bu şirin fakat maddi sıkıntıları olan Belediyemiz ile kardeş belediye

kapsamında sahip çıkınız. Unutmayalım ki !!! Burada yaşayan kardeşlerimiz bizim canlarımız. Ne kadar baskı uygulasalar da, burada yaşayan kardeşlerimizin gayret ve çabaları, Türk Dernekleri, T.İ.K.A. Kuruluşu ve T.C. Devleti’nin yardım ve destekleriyle Plasnitsa’da; Mustafa Kemal ATATÜRK İ.Ö.O. ve Lisiçani’de; Mirçe ATSEV okullarında, 2005 yılından buyana Türkçe dili üzerinden eğitim ve öğrenim hizmetleri verilmektedir. 2013 yılında ilk ”Türkçe Nesiller ” bu okullardan mezun oldular. Dostlar; Kırçova’da Türkçe Bayramı kutlanıyor… Davul-Zurna eşliğinde ellerinde Türk bayrakları ile kardeşlerimiz bayramlarını kutluyorlar. Tam 100 yıl sonra. Elleri öpülesi cefakar, fedakar öğretmenler sayesinde bu günlere gelindi.

KARDELEN ÇİÇEĞİ

Ama bir öğretmenimiz var ki; Ben kendisini ”KARDELEN” çiçeğine benzetiyorum. Kardelen olmak zordur. Türkçe bilmediğin için arkadaşların arasında hep üzgün ve arkada olursun. İçinde yanan Türkçe sevdası seni öyle bir sarar ve kavurur ki, İlköğrenim ve Lise eğitimini Makedonca dilinden yapmış olmasına rağmen, büyük bir başarı göstererek ”Üsküp Kiril-Metodi Üniversitesi”nin Türk Dili ve Edebiyatı Bölümünü başarıyla tamamlayıp 9 yıl önce mezun olan ve diplomasını aldıktan sonra doğruca doğup büyüdüğü Lisiçani Köyü’ne giderek Türkçe öğretmenliği yaparak öğrendiği Türkçe’yi genç kardeşlerimize öğretebilmek için mücadele eden, o elleri öpülesi ” Kardelen” Öğretmen; Merita Mustafa. Merita Hanım kızımı tanıma fırsatım olmadı.

İnşallah bir gün Makedonya’ya gidersem kendisini, okulunu ve öğrencilerini

görmek, tanımak fırsatını bulurum. Türkçe bilememenin zorluklarını ömrü boyunca en iyi yaşamış bir büyüğün olarak, Ben; İlber Şiyak, siz değerli öğretmen kardeşlerimi ve sevgili öğrencilerinizi gözlerinizden ve ellerinizden öpüyorum. Rabbim, yapmış olduğunuz hizmetlerinizin karşılığını sizlere misliyle ihsan etsin inşallah. Türkçe Bayramınız kutlu olsun. Türkiye’den, Manisa şehrinden hepinize selam ve saygılar sunarım..