0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Uzun ince bir yoldayım
Gidiyoruz gündüz gece
Ne bir dil var ne bir kelime
Bizi bekleyen hayat sanki bir bilmece.

Malımızı mülkümüzü sattırdırlar
Eşyalarımızı doldurduk bavullara
Arkamızı dönüp bakma şansımız bile olmadı
Düzenimizi bozanların çaldığı davullara

Göç edenlerle dolmuş trenler
Arabamız yoktu ki tutsun frenler
Yolda üşütüp hasta olup öksürenler
Ne eziyetler çektiler ey dostlar
Atalarımızdır bunu en iyi bilenler

Ne pislikler dayatıldı burnumuza
Bir lokma yiyeceğimiz bile yoktu atalım karnımıza
Çoluk çocuğu alabilmiştik sadece yanımıza
Tek sevincimiz ise
Tekrar gelmiştik Anayurdumuza

Yolda bitlenmişti sanki saçımız
Seviniyordu belki gelirken bir kaçımız
Ne bir işimiz vardı, ne de aşımız.
Tekrar gelmiştik Anayurdumuza
Hem sevinçliyiz, hem şaşkınız.

Kökümüz neresidir diye soracak olsak
Halen net olarak bilinmez!
Ne yazarsak yazalım ey dostlar.
Atalarımızın çektiği acılar
Hafızalardan kolay kolay silinmez