Başlıksız !

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Türkiye de son dönem de olan bazı gelişmeler, anlayan ya da anlamak isteyenler için toplumsal tabakaların bir birini anlamaya ya da en azından empatiye zorlayan bir süreçtir diye düşünüyorum. Çok uzun süre belli bir zihniyet, kendilerine yaşam ve görünüş olarak benzemeyenlerin varlığını reddetti. Yıllarca üniversiteye başörtüsüyle sokulmayan kızlar, kendi kararları dışında okuma ya da okumama arasına sıkışmış tercihlere zorlanmadılar mı? Onlarda çıkarsın başörtüleri canım…. denildiğin de, onlardan beklenen devrimci ruhu, onlar gibi olmayan yaşıtlarından da bekledik mi acaba? Özellikle 28 Şubat sürecinden sonra, ailesine, mahallesine ve dahası muhafazakar çevresine karşı direniş istediğimiz ve bunu yapamadığı için de evlenmesinde sakınca görmediğimiz kızlarımızın sayısı, şu an 3. ya da 4. çocuğuna hamile olan annelerle aynı değil midir? O kızların ruh dünyasına tesir edenler ve yönlendirenler, onların önünü kesip okuma hakkını elinden alanlardan daha mı masumdur peki? Ört yoksa cehennemde yanarsın, ört yoksa  kemiğini kırarım, ört  yoksa ayıplarlar, arasında sıkışmış bir çocukluğun, aç yoksa okuyamazsın arasında ki tercihi hangi vicdanı rahatlatır sizce? Türkiye de uzun süre ve belki de hala bazı kız çocukları ne ara büyüdüğünü, ne ara evlendiğini anlayamaz ve muhtemelen 18’inde evlenerek ilk çocuğuyla büyür.

GELENEĞİN ÇİZDİĞİ YOL

Geleneğin ona çizdiği eğitim yolu biraz şanslıysa en fazla lise de biter. İmkanım olsaydı okurdum dediği yaş, muhtemelen 45 ya da 50’dir. Ülkemiz maalesef uzun süre bu kızların sayısını çoğaltan bir fabrika olmuştur. Üniversite de bunları istemiyoruz diyerek yürüyen rektörlerin, doktorların hastanemiz de hasta istemiyoruz demesine benzer aptal bir süreç yaşanmıştır. Ve en kötüsü  biz; tüm bunları yaşayan kızlardan, hayallerini aldık. Üniversite okumak! o dört duvar arasına sıkıştırdıkları ve ucu bucağı olmayan hayallerini. Her şeyden öte o kızlarımız için üniversiteli olamasalar da olabilme olasılığı güzeldir. İlkokulda haydi kızlar okula, üniversite de haydi kızlar kocaya demenin arsız bir utancını yaşattık bir devre. Ve koca koca adamlar olarak bazıları sözde savunduğunu iddia etti ve sömürdü o gözyaşlarını, bazıları ise kahkahalarla seyretti kampus kapısından. Ve tarafsızlık ahlakı bize şunu da söyletir maalesef; bazı siyasiler bu süreci kendi şahsi menfaatlerine enerji kaynağı bilmiş, çözülememesi  birbirinden uzak her iki kesimin ekmeğine yağ sürmüştür. Başörtüsüne, besmele duymuş şeytan gibi alerjisi olanlar bu korkularından kurtulurken, savunduğunu iddia eden kurum ya da siyasiler uzun süre o ailelerin ve kızların bazen safça bazen militanca oylarını ve sempatilerini kazanmayı bilmişlerdir. Tüm o acıları ve kayıp hayatları telafi edemeyiz belki, ama yazımın başında dediğim gibi bir daha yaşanmaması adına dillendirebilir ve empati yapabiliriz sanırım…