0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Hiç bir zaman unutmayalım ki…!

Orada köyler var uzaklarda. Bizim gibi konuşan, bizim gibi inanan.

Ciğerimizin yarsı olan kardeşlerimizin yaşadıkları Ecdat yadigârı köyler.

O köyler bizim köylerimizdir. Bizler doğduğumuz yeri, evlerimizi, akrabalarımızı, komşularımızı, atalarımızın mezarlarını ” Türk ” kalmak için terk ettik. Sen, kolay mı sanıyorsun kardeşim sıfırdan hayata başlamayı?

Anavatan’ın da öteki olmanın ne demek olduğunu biliyor musun? Nereden bileceksin ki ?… Bak kardeşim ben sana anlatayım. Ben bir köylü çocuğuyum.

Ben bir Göçmen çocuğuyum… Benim doğduğum köyde gökyüzü avuç içi kadardı. Kış mevsimi 6 ay sürerdi. Güneşi ender görürdüm. Bistra Dağı’ndan görünen güneş bir kaç saat içinde Korab Dağı’nın arkasından kaybolurdu.

Yaz mevsimi, Mavi Kelebekler’in ömrü kadar kısa sürerdi. Benim köyüm bir dağ köyü idi. Makedonya’nın Jirovnisa köyünde doğdum ben.

SAVAŞ SONRASI YOKSULLUK YILLARI

Savaş sonrası yoksulluk yılları çocuğuyum ben. Bu yüzden benim hiç oyuncaklarım olmadı. Henüz çocuk yaşımda iken, Ay-Yıldızlı Bayrak ve Din-i İslam uğruna Türkiye’ye göç eden bir ailenin çocuğuyum. Vatan bildiğim bu topraklarda zorlu yaşam şartlarında var olabilme mücadelesine tanıklık eden, Türkçe dilini konuşamamanın ve bu yüzden hor görülmenin ne demek olduğunu okul yıllarında öğrenen ben. Ben, bir köylü çocuğuyum… Ben, eski zaman çocuğuyum… Varlığı da, yoksulluğu da çok iyi bilen ve nereden geldiğini hiç bir zaman unutmayan, ben böyle gördüm, böyle bilirim. Belki annemden belki babamdan. Belki de çocukluk arkadaşlarımdan, Siyah -Beyaz fotoğraflardan,

annemin anlattığı Sıla ve Göç öykülerinden öğrendim, sılaya hasreti , Rumeli’yi ve Hayatı. Tüm zorluklara rağmen, bu Cennet vatanda onurlu bir Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı olarak, 55 yıldır vatan bildiğim bu topraklarda, ulu bir çınar gibi … Kökleri derinlerde, dalları yükseklerde yaşıyorum… Allah, bana ve aileme bir daha göç etmeyi nasip etmesin. Zira göç edeceğimiz başka bir ” TÜRKİYE ” yok…!!!