Bu cuma değerli hocam Mustafa Kaymakçı’nın daveti üzerine Batı Trakya Türkleri Dayanışma Derneği ve Rodos İstanköy Onikiada Türkleri Kültür ve Dayanışma Derneğinin ortaklaşa düzenledikleri bir panele katıldım. Panel Yunanistan’da ki Türkleri’nin Sorun ve Çözümüne yönelikti. Panelistler kadar davetlilerde hem Balkan Türklerinin sorunlarından hem de Türk hükümetinin Balkan Türklerine yönelik tutumundan oldukça rahatsızdılar. Yapılan çalışmaları yetersiz buluyorlardı. Böylesi güzel bir panele daha fazla zaman ayıramadığım için içimde hala daha bir burukluk var.
Ben Balkan Türk’ü değilim, göçmen pek çok komşumuz oldu ama bu panelde ki kadar sorunlarından bahsettiklerini duymamıştım. Anlatılanları gözümde canlandırmak bile içimi acıtmaya yetti. Bir çocuk düşünün yıllardır ailesiyle yaşamış. Sonra bir sebeple ailesinden ayrıl kalmış. Sonra annesinin çocuğunu haftada bir aradığını düşünün. O çocuğun ailesine ve özellikle de annesine olan özlemi günden güne büyüdüğünü ve yakınlığına her gün biraz daha fazla ihtiyaç duyduğunu hayal edin. İşte bu hayalde ki gibi o panelde Balkan Türklerinin dilini, dinini, kültürünü ve benliğini özgürce yaşayabilmeyi nasıl hasretle ve özlemle beklediklerini gördüm.
İzmir Baro Başkanı Özdemir Sökmen konuşmasında Batı Trakya da 160–170 bin türkün olduğunu, oradaki kardeşlerimizin kendi vatanlarında istediği gibi yaşamasın diye çeşitli zülmlere maruz kaldığına deyindi. Hatta Özdemir Bey bir gün Batı Trakya’nın o eşsiz manzarasını seyretmek için araçları ile gezerken dışarıda ki yunanlıların araçlarını şüpheli gözlerle izlediğini anlattı. Değerli okuyucularım bu nasıl bir anlayıştır. İnsan yaşadığı yeri vatan olarak algılar. Öyle ise bir insanın öz vatanında bu yaşadıkları hangi anlayışta yer alır, hangi anlayış bunu idrak etmek için çalışır anlamış değilim.
Ankara’yı Ankara Yapan Balkan Türkleridir.
Yunanistan da etnik derneklerin oldukça güçlü olduklarını öğrendim. Türk karşıtı derneklerin Balkan Türklerinin etnik kimlik sorunu yaşamasında birebir rol aldığını iyice kavradım. Orada bir şeyi daha gördüm biz Batı Trakya Türkü nedir, Batı Trakya Türkleri nasıl yaşar ve ne gibi sorunlarla boğuşur inanın tam anlamıyla bilmiyoruz. Panele katılanların yüzde 90’ını da belli yaşın üstündeki baylar ve bayanlardı. Hani Türkiye de yaşayan Türklerin Balkan Türklerine karşı hassas olmaması ayıptır ama Balkan Türk’ü kardeşlerimizin de o toplantıda olmayışı ayrı bir ayıptı. Sonuçta orada gençlerin daha çok söz almasını beklerdim. Sanırım o panele davetli olan herkes de aynı beklenti içinde olmuştur.
Panelist Cumhuriyet Gazetesi Yazarı Bahadır Selim Dilek’in bir sözü hoşuma gitti. Daha öncede Atatürk ile ilgili okuduğum pek çok kitapta da aynı düşünceyi gördüm. Ankara’yı Ankara yapan Balkan Türkleridir. Bu iki kere iki dört demek kadar kesin bir fikirdir. Bu kesin olan fikirden haberdar olan gelmiş, bugün ki ve gelecek olan bütün hükümetler Balkan Türklerinin sorunlarına eğilmeden Yunanistan’la arasında ki sorunları halledemeyecektir. Çünkü dünya imaj dünyasından cilalı imaj dünyasına doğru kayıyor.
Dış Grup Türkler
Bu panelle Türklerin Yunan ulusunun oluşumunda her zaman dış grup olarak kabul edildiğini,“ var olan kimliği öldüremezsek bizde parçalarız” şeklinde bir anlayışla kitle eğitim araçları, kiliseler ve eğitim kurumları aracılığı ile açık ve net bir şekilde Türk düşmanlığı yaptıklarını gördüm. Mesela orada üniversite okumuş çocuklar mezun olduktan sonra Türk üniversitelerini tercih etmiyorlar. Burada güçlü bir devlet baskının olduğu aşikârdır.
Özellikle lise çağlarındaki genç Türklere isim takarak, aralarında dedikodu üreterek, onları diğer gruplarla yalnız bırakarak, onları Yunan devletine muhtaçsınız diye tehdit ederek, duyguları ile dalga geçerek, olaylar karşısında zor durumda bırakarak, hoş olmayan ağır şakalara maruz bırakarak ve dini inançları ile dalga geçerek Türk gençlerini asimile etmeye, Türklüğünden utanacak duruma getirmeye çalışıyorlar.
Eğer Türk hükümetleri batı ile olan münasebetlerinde iyi ve doğru adımlar atmak istiyorsa Balkan Türklerinin sorunlarını çözerek işe başlamalıdır.
Herkesi Allah’a Emanet Ediyorum…