0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Anadolu da bir hikaye anlatılır.

Zamane üç kıtaya hükmeden Osmanlı Devleti zamanı…
Bir subaşının eşeği kaybolmuş…
Eşeği kaybolan subaşı, etrafa ateş püskürmüş:
-Çabuk benim hayvanımı bulun, yoksa karışmam! diye bağırmaya başlamış.
Herkesi bir telaş, bir korkudur almış. eşeği aramak için dört bir tarafa dağılan Akşehirliler, yolda Nasrettin Hoca’ya rastlamışlar:
-Aman hocam, bize yardım et. Yolda sahipsiz bir eşek bulursan hemen yakala ne olur.
-Eşek kimin?
-Subaşının demişler.

Hoca da: peki ararım; demiş ve türkü söyleye söyleye yolunu sürdürmüş. karşısına çıkan bir köylü :
-Hocam, böyle türkü söyleyerek ne yapıyorsun?
deyince, hoca:
-Subaşı’nın kaybolan eşeğini arıyorum! demiş.

Adam, yine sormuş:
-Peki, böyle türkü söyleyerek eşek mi aranır a hoca?
-El elin eşeğini elbette türkü söyleyerek arar. Hele eşek zorla aranıyorsa. Üstelik Subaşı’nınsa…

Evet hikaye bu… Peki bizim hikayeden çıkarmamız gereken ne?

Geçtiğimiz hafta sonu, Balkan göçmenleri Sayın Devlet Bakanı Faruk Çelik’inde katıldığı bir toplantı ve gece düzenlediler. Bu gecede gönüllerince eğlenirken, yapılan toplantıda Balkan göçmenlerinin sıkıntıları dile getirildi… Aslında en büyük sıkıntı temsil konusuydu. Evet. TBMM’de bu kadar insanı temsil edecek bir milletvekili yok. Eee.. o kadar milletvekili var diyenlere….

Sanırsam onlar Nasreddin Hoca…

Yani… Bu insanları da mecliste temsil edecek içlerinden birisi lazım…

İçlerinden birisi… Onlarla aynı dili konuşan… Aynı duyguları hisseden…

“Srebrenica” denildiğinde yüreği burkulan… Gözleri yaşaran…

“Bülbülüm altın kafeste” türküsünü…”Bir fırtına tutu bizi” türküsünü

kulaklarında işitince eşlik edecek birisi…