0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Mübadele üzerine kalem oynatan edebiyatçıların sayısı iki elin parmaklarını geçmez. Ünlü romancı Yaşar Kemal’in “Karıncanın Su İçtiği” ve yazar Kemal Yalçın’ın “Emanet Çeyiz” isimli kitapları belki de en tanınmış olan eserler. Bunlara ilaveten Ahmet Yorulmaz, Kemal Anadol, İskender Özsoy, Kaan Temizel, Yılmaz Gürbüz gibi isimleri saymak mümkün. Bu listede yer alması gereken en önemli yazarlardan birisi Celal Özcan’ın Şenocak yayınlarından çıkan son kitabı “Toprağım Teos, Can Suyum Ege” göç, göçmenlik, mübadele gibi kavramlara çağdaş bir yorum getiren tarzıyla mutlaka okunması gereken bir kitap…

Daha önce Celal Özcan okumamış kitap kurtları için, üstadın kaleminden biraz söz etmek gerek… Kendisini okuyucuya beğendirmek için hiç kasmayan bir tarzı vardır Celal Özcan’ın… Yaşantısının bir parçası olan modernizm, edebiyat diline de yansımış. Modern sözcükleri seviyor, kelime oyunlarına pek girmiyor, anlatımı yalın… Sohbet tarzını kullanıyor, yazdıklarını okurken dünyayı bilen, kendinden emin, çağdaş değerlere sahip bir bilgenin sohbetini dinliyormuş duygusuna kapılıyorsunuz. Son kitabında göçmen bir aileden yetişen insanların yaşantılarına değinmiş Üstad. Makedonya’da dünyaya gelmiş, 1960’larda Türkiye’ye göç etmiş, Çiğli taraflarına iskan edilmiş, daha sonra çocuk yaşlarda ailesiyle beraber Almanya’ya yerleşmiş bir göçmen olan Kemal’in hayat öyküsünü anlatıyor “Toprağım Teos, Can Suyum Ege.”

GENÇLİK BUNALIMLARI

Gerçek bir hayat hikâyesinden kurgulanan romanın kahramanı Kemal, hayatı boyunca sürekli kendisinin nereye ait olduğunu sorgulamak zorunda kalıyor.

Kendilerini Makedonyalı hisseden ve muhafazakar kimliklerini Almanya’da korumaya çalışan ailesiyle yaşadığı gençlik bunalımları romanın önemli bir parçasını teşkil ediyor. Genç adamı, Çiğli’den bir genç kızla nişanlayıp onu gurbete kaptırmama hesapları yapan ailesi, bu çabalarında başarılı olamıyor.

Yakışıklı bir genç olarak, Almanya’nın liberal hayat tarzı içinde tanıştığı Alman kızlarıyla gönül ilişkileri yaşayan Kemal, aşkı bulsa da evlilik aşamasına gelindiğinde sorunlar yaşıyor. Alman sevgilisi ile evlenip Türkiye’ye yerleşmek istediğinde kendisini Almanya’ya ait hisseden genç kız tarafından reddediliyor. Aşk hayatındaki hayal kırıklıkları ve aidiyet karmaşası içinde kendisini arayan Kemal, ilginç biçimde Almanya’da yaşayan Yunanlı dostlarının mihmandarlığında sıkıntılarından sıyrılmanın yolunu buluyor.

Mübadeleyi yaşamış yaşlı Rumlar’ın ve 6-7 eylül olaylarında İstanbul’dan kaçmak zorunda kalanların acılarından hareketle, Makedonya göçmeni bir Türk çocuğu olarak kendisine hayat felsefesi bulmayı başaran Kemal, Sığacık sahillerinde (Teos) kök salmayı ve Ege Denizi’nden can suyu almayı kendisine çıkış olarak kabul ediyor. Celal Özcan’ın modern çağlarda göçmenlik olgusunu sorgulayan romanını okuyunca, durumu hemen içselleştirdim… Kemal’in toprağı nasıl Teos ve can suyu Ege ise; benim de toprağım Samsun’un Çırakman köyü ve can suyum da Karadeniz… Bu roman biraz da beni anlatıyor gibi, sanki…Yoksa “bizi” mi demeliydim?

HASAN YAZGAN’A AĞIT…

Zaman kötü. Modern çağlarda yaşıyoruz güya, ama düşünmenin zor olduğu bir dönemdeyiz ne yazık ki… Hasan Yazgan, düşünen bir adamdı. Düşünmek marifet, ama düşündüğünü söyleyebilmek çok daha büyük marifet bu zamanda… Hasan Yazgan, düşündüğünü olduğu gibi söyleyebilen bir adamdı. Düşündüğünü söylerken kırıp döküyor bu zamanın insanı. İncitiyor, kabalaşıyor meramını anlatırken. Hasan Yazgan kibardı; düşüncesini ifade ederken karıncayı yaralamaktan imtina ederdi. Fikrini söylerken herkesin kendisini pür dikkat dinlemesini istiyor bu devirde insanlar, lakin kendileri kimseyi dinleme zahmetine girmiyor hiç… Hasan Yazgan dinlemesini bilirdi, bir konuşmadan evvel üç dinlerdi. Düşündüğünü söylemek maharet ister; ama en büyük maharet düşündüğünü söyleyip söylediği gibi de yaşamaktır. Nerde bu zamanda öyle insan? Hasan Yazgan, belki de son temsilcilerinden birisiydi düşünen, düşündüğünü söyleyen, söylediği gibi yaşayan insanların…

Allah yattığı yeri pür nur etsin…