Nişanlı hemşire

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Bu haftaki yazımda, sizleri ekonomi,siyaset ve spor’dan uzak tutarak,

yüzümüzde tatlı bir tebessüm oluşturacak, memuriyet yıllarımda yaşadığım bir anımı paylaşmak istiyorum.

Manisa’nın en büyük pazarı Perşembe günü kurulur.

Manisa’nın köy ve kasabalarından gelen birçok vatandaşımız,

alışveriş başta olmak üzere tüm işlerini bu güne ayarlar!

Memuriyet yıllarımın başlangıcında, bir süre görev yaptığım Sağlık ocağında,

öğleden sonra iş yoğunluğu kısmen azalırdı. Sağlık Ocağı, Devlet hastanesi ile yan yana olduğu için

saat 15.00’ten sonra tüm poliklinik ve sevk işlemleri biter, sadece emekli vatandaşlarımız daha sakin olduğu için  “Rpt’li” (Heyet raporu tekrarı) ilaçlarını yazdırmaya gelirdi.

Oturduğum masadan, sağlık ocağına giren çıkan tüm kişileri rahatlıkla görebiliyordum.

Bir Perşembe günü söz konusu saatler arasında, yaşlı bir teyzemiz sağlık ocağından içeriye girdi.

Başında yemenisi ve tülbent’i iç içe girmiş,

belindeki kuşağı, şalvarı, ayağındaki çarığı…

Elinde de birkaç naylon poşet…

Belli ki yakın köylerimizden alışveriş için gelmiş…

Teyzemiz alışverişten yorulmuş olsa gerek, yavaş adımlarla bulunduğum odanın kapısına doğru ilerlemeye başlamıştı.

Birden durakladığını fark ettim…

Elindeki torbaları yere bırakarak, gözlerini bulunduğum odanın kapısının üzerine dikti.

Dikkatimi çekmişti. Birkaç dakika geçtikten sonra, ayağa kalkıp;

“Teyzecim nasıl yardımcı olabilirim? dedim.”

Biraz ürkek ve çekingen bir tavırla

“Evladım. Bu kapının üzerinde resmi duran güzel hemşire kızımız bekar mı?” dedi

İyi bilirsiniz ki, tüm sağlık kurum ve kuruluşlarında, gözle görülebilecek belli yerlerde, yüz hatları

güzel, başında kepi, sağ eli burnuna gitmiş bir şekilde “Gürültü yapılmamasını” tembihleyen hemşire kardeşlerimizin resimleri mevcuttur.

Bu resimlerden bir tanesi de, benim bulunduğum odanın giriş kısmında bulunuyordu.

Teyzemizin bu hemşire resmine ilgisi bana çok ilginç gelmişti.

“Hayırdır teyzecim. Niye sordunuz?” dedim

Teyzemiz de…

” Evladım, askerden yeni gelen bir oğlum vardı. Allah’a çok şükür işi de hazır.

Ona bir gelin bakıyoruz. Hemşire kızımız da maşallah pek güzelmiş bekar mı?” dedi.

Allah affetsin, gülmemek için kendimi zor tutuyordum. Yine de teyzemizin umudunu kırmamak için;

“Ah be teyzecim… Bir ay önce gelseydin belki olurdu. Hemşire kardeşimiz 3 hafta önce nişanlandı” dedim.     

İyi mi yaptım kötü mü yaptım bilmiyorum ama, teyzeciğim bu sözleri duyunca biraz üzülmüş gibiydi.

Biz bu sohbeti yaparken, sağlık ocağımızda görev yapan eşinden 2 yıl önce boşanmış A.hemşire hanımın geldiğini fark ettim. Yaşlı teyzemize dönerek;

Teyzecim sen üzülme…

“O hemşire nasip olmadı ama onun yerine A. hemşire hanım var, onu verelim.

Hem maşallah 12 yaşında aslanlar gibi bir de oğlu var”dedim.

Yaşlı teyzemiz, yanımıza gelen A. Hemşire’yi biraz süzdükten sonra;

” Yok yok evladım. Bu hemşire hem boyu küçük, hem benim oğlana uymaz…

Bir de benim oğlum dul gelin istemez dedi.

Kapının üstünde resmi olan hemşire kızımız olsaydı iyi olurdu, nasip değilmiş” dedi.

Konudan bir haber A. hemşire hanım;

Hayırdır izzet bey ne oluyor dedi?

Birazdan odaya gelir anlatırım dedim.

Hemşire muhabbetimiz bitecek gibi gözükmüyordu.

Muayene için mi yoksa ilaç yazdırmak için mi sağlık ocağına geldiğini söyledim.

Raporlu ilaçlarının günü gelmiş. Karnesini alıp, doktor odasından ilaçlarını yazdırdım.

İşlemlerini yaparken kapı üzerindeki hemşire resimlerinin niçin oraya konulduğunu anlattım.

Karşılıklı gülüştük.

Biraz utanır gibi oldu.  

Elini öperek teyzemizi uğurlamıştım.

Tam sağlık ocağının kapısından çıkarken,

tekrar kapının üzerindeki hemşire resmine dönüp bakmayı ihmal etmedi…

Teyzemizi uğurladıktan sonra, hemşire odasına giderek durumu A.hemşire hanıma ve odadaki ebe arkadaşlara anlattım.

Mesai bitene kadar ebe ve hemşire odasından kahkahaların eksik olmadığını duydum…

Bu olaya 3 farklı noktadan yaklaşım gösterilerek değerlendirme içinde bulunulabilir!

Onu da sizlere bırakıyorum…

İzzet KARASU